‘U PRISEPIU VIVENTE ‘E SANTU MANGU

(di A. Moraca)

 

 

 

‘A sira de Natale de chist’annu

hanu fhattu ‘u prisepiu a Santu Mangu

e ammece de pastori cci’hanu misu

i giuvani cchjù bravi ‘e stu’ paise.

 

A na’ banna haju vistu due guagliune,

 fhacianu fhinta de fhilare ‘a lana

e subitu a ra mente m’è tornata

l’immagine de nanna, de na’ vota,

 

quannu, seduta supra ‘a scalunata,

ccu’ tutte ‘e fhiglie ‘ntuornu e re cummari,

fhilava ‘a lana, ‘u linu,ca’ era l’usu,

e, ragiunannu, inchjia priestu lu fhusu.

 

Passannu avanti cc’era ‘n’osteria

e m’è venutu ‘nmente nannu mio

chi. ccu’ nu’ litru ‘e vinu nne fhacia

‘u duppiu, si pue l’acqua cce mintìa.

 

A n’atra parte cc’era nu’ scarparu

ccu’ quattru scarpe vecchje de conzare,

nu’ vancarieddhu, ‘e fhurme de na’ vota,

e a Mastru Ferdinante ‘a mente è juta.

 

Quannu haju vistu lu forgiaru anticu

chi conzava zappuni e piezzi ‘e aratu,

mu’ a ru lavuru jia, domane, ‘a gente

Mastru Franciscu m’è venutu a mente.

 

E ‘u piecuraru ccu’ ‘a zampugna ‘ncuoddhu,

chi pasculava ‘e piecure a Natale,

m’ha ricordatu e m’ha fhattu penzare

ca’ ‘a vita cumu tannu è tale e quale.

 

 

 

 

E, infine, ‘a grutta ccu’ Maria e Giuseppe,

ccu’ ru ciucciu e ru vue intra la staddha,

‘e turre da’ campagna de na’ vota

a ra mente, de nuovu, su’ tornate.

 

E tutte chire cose du passatu,

de nu’ tiempu luntanu, mai scordatu,

m’hanu fhattu penzare ccu’ ra mente

ca’ ‘u tiumpu de na’ vota, è cca’ presente.

 

Mintiennu ‘nzieme tutti sti’ penzieri,

sugnu arrivatu a ra conclusione

ca’ tantu tiempu arrieti, stu’ paise

era ppe’ tuttu l’annu nu’ prisepiu.

 

Chiru chi oje se fha sulu ppe’ finta,

na’ vota era vita quotidiana

de gente chi ‘e lavuru s’ammazzava

ppe’ guadagnare ‘ncunu muorzu ‘e pane.