‘U PRISEPIU VIVENTE ‘E SANTU MANGU
(di A. Moraca)
‘A sira de Natale de chist’annu
hanu fhattu ‘u prisepiu a Santu Mangu
e ammece de pastori cci’hanu misu
i giuvani cchjù bravi ‘e stu’ paise.
A na’ banna haju vistu due guagliune,
fhacianu fhinta de fhilare ‘a lana
e subitu a ra mente m’è tornata
l’immagine de nanna, de na’ vota,
quannu, seduta supra ‘a scalunata,
ccu’ tutte ‘e fhiglie ‘ntuornu e re cummari,
fhilava ‘a lana, ‘u linu,ca’ era l’usu,
e, ragiunannu, inchjia priestu lu fhusu.
Passannu avanti cc’era ‘n’osteria
e m’è venutu ‘nmente nannu mio
chi. ccu’ nu’ litru ‘e vinu nne fhacia
‘u duppiu, si pue l’acqua cce mintìa.
A n’atra parte cc’era nu’ scarparu
ccu’ quattru scarpe vecchje de conzare,
nu’ vancarieddhu, ‘e fhurme de na’ vota,
e a Mastru Ferdinante ‘a mente è juta.
Quannu haju vistu lu forgiaru anticu
chi conzava zappuni e piezzi ‘e aratu,
mu’ a ru lavuru jia, domane, ‘a gente
Mastru Franciscu m’è venutu a mente.
E ‘u piecuraru ccu’ ‘a zampugna ‘ncuoddhu,
chi pasculava ‘e piecure a Natale,
m’ha ricordatu e m’ha fhattu penzare
ca’ ‘a vita cumu tannu è tale e quale.
E, infine, ‘a grutta ccu’ Maria e Giuseppe,
ccu’ ru ciucciu e ru vue intra la staddha,
‘e turre da’ campagna de na’ vota
a ra mente, de nuovu, su’ tornate.
E tutte chire cose du passatu,
de nu’ tiempu luntanu, mai scordatu,
m’hanu fhattu penzare ccu’ ra mente
ca’ ‘u tiumpu de na’ vota, è cca’ presente.
Mintiennu ‘nzieme tutti sti’ penzieri,
sugnu arrivatu a ra conclusione
ca’ tantu tiempu arrieti, stu’ paise
era ppe’ tuttu l’annu nu’ prisepiu.
Chiru chi oje se fha sulu ppe’ finta,
na’ vota era vita quotidiana
de gente chi ‘e lavuru s’ammazzava
ppe’ guadagnare ‘ncunu muorzu ‘e pane.