MAESTRU E PRUFHESSURE

(di A, Moraca)

 

 

C’è chine, spessu penza, e fhadi urrure,

ca’ cchjù ‘e “maestru”, vala “prufhessure”;

vuogliu spiegare a tutte ‘ste perzune

ca’   hanu sulu tuortu,  e no’ ragiune.

 

 

Ve fhazzu, mo’, ppe’ quantu puozzu, esempi,

mu trasa ‘ncrozza a tutti, mo’ ppe’ sempre,

ca’ ‘a paglia vala menu de lu granu,

e chine nun se menna è partigianu.

 

 

Intra ‘na banda o ‘na granne orchestra,

chiddhu chi cunta è sulu lu maestru,

ca’ lassa ‘a ‘mprunta e l’Opera fha bona,

…e ‘u prufhesure è sulu chine sona.

 

 

Si pue parramu de massoneria,

‘u titulu chi chjuda ‘a gerarchia

è chiddhu ‘e Gran Maestru, e ud’è ppe’ casu,

….Gran Prufhessure, ud’era ‘a stessa cosa

 

 

D’’a Storia o ‘e ‘na perzuna chi te ‘mpara

( senza circare ‘ncambiu mai dinari )

ad’evitare i sbagli du passatu,,

se dìcia ch’èdi ‘na maestra ‘e vita.

 

Ppe’ chjudere ‘u discurzu, intra ‘nu nente,

ve fhazzu, mo’, l’esempiu cchiù lampante:

l’apuostuli su’ stati i prufhessuri,

ma Cristu era ‘u Maestru ‘e ‘sti signuri.

 

Ppe’ dire ‘a verità, ‘nu prufhessure,

tena, cchjù du maestru, cose ‘e dire;

ma ‘nu maestru, cchjù du prufhesure,

tena sempre cchjù tante cose ‘e dare.

 

 

‘A differenza è sustanziale………

…..’un se limita, certu a ‘na vocale.