I VERBI AUSILIARI

(di A. Moraca)

 

Quann’era picciriddhu e jia a ra scola,

avia de studiare l’ausiliari ;

io mi ‘mparava sulu ppe’ paura,

cumu nu’ pappagaddhu i’ coniugava.

 

Mo’ chi sugnu crisciutu e sugnu viecchju,

me riennu cuntu quantu su’ tremendi,

specie si coniugati a ru presente,

ancora pieju si ‘mprima persona.

 

E quannu sienti dire a certa gente :

“io sugnu” e ad’atri “haju” ccu’ arroganza,

unu chi ‘un tena nente se scuraggia

e dintra ‘u core suo criscia ra raggia.

 

Da’ raggia ‘un su’ nesciute cose bone,

ma sulu odiu,morte e distruzione.

‘A curpa è tutta de l’ausiliari,

ca’ ‘un l’amu coniugati a ru plurale.