I VERBI AUSILIARI
(di A. Moraca)
Quann’era picciriddhu e jia a ra scola,
avia de studiare l’ausiliari ;
io mi ‘mparava sulu ppe’ paura,
cumu nu’ pappagaddhu i’ coniugava.
Mo’ chi sugnu crisciutu e sugnu viecchju,
me riennu cuntu quantu su’ tremendi,
specie si coniugati a ru presente,
ancora pieju si ‘mprima persona.
E quannu sienti dire a certa gente :
“io sugnu” e ad’atri “haju” ccu’ arroganza,
unu chi ‘un tena nente se scuraggia
e dintra ‘u core suo criscia ra raggia.
Da’ raggia ‘un su’ nesciute cose bone,
ma sulu odiu,morte e distruzione.
‘A curpa è tutta de l’ausiliari,
ca’ ‘un l’amu coniugati a ru plurale.