I SQUADATIEDDHI

(di A. Moraca)

 

 

Na’ vota, quannu ‘i tiempi eranu scarzi,

‘i quatrarieddhi, ppe’ manciare durci,

avianu de aspettare ‘e fheste ranne:

Natale, Pasqua o ‘u juornu d’’a Madonna.

 

‘Un c’eranu dinari e ‘un se potìa

cumprare, ppe’ desiu, na’ liccushia;

na’ fhicu janca e tanta fhantasia

alleviava spessu lu scilju.

 

E ‘a nanna chi ste cose le sapìa,

‘i squadatieddhi duci ne fhacìa.

E a chine li vo’ fare ‘nfretta ‘nfretta,

cce damu priestu e subitu ‘a rizetta.

 

Piglia de acqua nu’ bicchieri sulu,

mìntacce pue na’ pizzicata ‘e sale,

de zuccaru nu’ buonu cucchjarinu

e na’ muddhica pue de “maraschinu”.

 

Fhala vuddhire e appena sperza vuddhu,

‘a cacci ‘e supra ‘u fhuocu e pue la ruoddhi,

cce minti la fharina, cumu coddha,

e, cauda, ‘a scili priestu e moddha moddha.

 

Pue, fha’ tanti taraddhi picciriddi

e frijiali intra l’uogliu d’’a padeddha,

de zuccaru na beddha spurvarata

e ‘u durce de na’ vota è priparatu.