I SQUADATIEDDHI
(di A. Moraca)
Na’ vota, quannu ‘i tiempi eranu scarzi,
‘i quatrarieddhi, ppe’ manciare durci,
avianu de aspettare ‘e fheste ranne:
Natale, Pasqua o ‘u juornu d’’a Madonna.
‘Un c’eranu dinari e ‘un se potìa
cumprare, ppe’ desiu, na’ liccushia;
na’ fhicu janca e tanta fhantasia
alleviava spessu lu scilju.
E ‘a nanna chi ste cose le sapìa,
‘i squadatieddhi duci ne fhacìa.
E a chine li vo’ fare ‘nfretta ‘nfretta,
cce damu priestu e subitu ‘a rizetta.
Piglia de acqua nu’ bicchieri sulu,
mìntacce pue na’ pizzicata ‘e sale,
de zuccaru nu’ buonu cucchjarinu
e na’ muddhica pue de “maraschinu”.
Fhala vuddhire e appena sperza vuddhu,
‘a cacci ‘e supra ‘u fhuocu e pue la ruoddhi,
cce minti la fharina, cumu coddha,
e, cauda, ‘a scili priestu e moddha moddha.
Pue, fha’ tanti taraddhi picciriddi
e frijiali intra l’uogliu d’’a padeddha,
de zuccaru na beddha spurvarata
e ‘u durce de na’ vota è priparatu.