‘E PATATE

(di A. Moraca)

 

Quannu Colombo d’America è tornatu

portau ppe’ cumprimentu le patate.

D’’a Spagna a tuttu ‘u munnu canusciutu

fòzaru pue portate e ddha’ chjantate.

 

Dopu lu viernu arriva primavera

e ‘a terra se risbiglia e se lavura,

se fhanu i surchi fhunni e cuncimati

e ognunu priestu chjanta le patate.

 

Si su’ assistute bone e abbiverate

de una sula nne tiri na’ manata

ca’ ‘u sule, l’acqua e ‘a terra cuncimata

ppe’ dece, o cchjù, l’hanu moltiplicata.

 

Na’ vota era nu’ civu tediatu:

 ogne matina cc’era ‘a frissurata,

a menzijuornu eranu stufhate

e ‘a sira se manciavanu vuddhute.

 

I juorni ‘e fhesta a gnocchi cucinate,

fhatte a grispeddhe e a purpette frijute

e ‘a sira sutta ‘a cinnara arrustute,

gira e rigira, campava de patate.

 

Oje su’ rari chisti cucinati,

ca’ se cucina cchjù sofisticatu,

se fhadi ‘u “ purè “ ccu’ re patate,

se fhadi ‘u “ gattò “ si pue ‘mpurnatu.

 

Ma si cce pienzi buonu a ru passatu,

a tutte chire cose ch’ha’ tediatu,

na’ gula ti nne vena ogne minutu

de chiri pranzi antichi de patate.