‘E PATATE
(di A. Moraca)
Quannu Colombo d’America è tornatu
portau ppe’ cumprimentu le patate.
D’’a Spagna a tuttu ‘u munnu canusciutu
fòzaru pue portate e ddha’ chjantate.
Dopu lu viernu arriva primavera
e ‘a terra se risbiglia e se lavura,
se fhanu i surchi fhunni e cuncimati
e ognunu priestu chjanta le patate.
Si su’ assistute bone e abbiverate
de una sula nne tiri na’ manata
ca’ ‘u sule, l’acqua e ‘a terra cuncimata
ppe’ dece, o cchjù, l’hanu moltiplicata.
Na’ vota era nu’ civu tediatu:
ogne matina cc’era ‘a frissurata,
a menzijuornu eranu stufhate
e ‘a sira se manciavanu vuddhute.
I juorni ‘e fhesta a gnocchi cucinate,
fhatte a grispeddhe e a purpette frijute
e ‘a sira sutta ‘a cinnara arrustute,
gira e rigira, campava de patate.
Oje su’ rari chisti cucinati,
ca’ se cucina cchjù sofisticatu,
se fhadi ‘u “ purè “ ccu’ re patate,
se fhadi ‘u “ gattò “ si pue ‘mpurnatu.
Ma si cce pienzi buonu a ru passatu,
a tutte chire cose ch’ha’ tediatu,
na’ gula ti nne vena ogne minutu
de chiri pranzi antichi de patate.