DEDICATA A…ZIZAMILIA
(di A. Moraca)
‘U trenta ‘e Aprile ‘e tantu tiempu arriati,
nasciu ‘na rora russa e ‘mbillutata,
tuttu ‘u paise fhoza arribbeddhatu,
scappau ppe’ cce dunare ‘u benvenutu.
‘A mamma la tenìa intra lu liettu
e cce dunava ‘u latte de lu piettu,
‘u patre tuttu chjnu ‘e cuntentizza
‘ud’avìa vistu mai tanta beddhizza.
Passa ru tiempu e ra beddhizza aumenta,
tutti la vuonu, ma iddha ‘un s’accuntenta,
‘u core suo lu duna a Michelinu
ch’era, ppe’ d’iddha, l’uomo du destinu.
Lassa ‘u paise e si nne va a Falerna,
penza d’avire fhattu ambu e terna,
ma lu richjamu de la terra amata
fhoza cchjù forte, e cca’, iddha è turnata.
Passa ru tiempu ed’iddha ‘ud’è canciata,
sempre bocciolu è, mai spampulata.
L’auguriu chi le fhazzu, mo’, de core:
mu campa, armenu, ‘n’atru tantu ancore.