DEDICATA A…ZIZAMILIA

(di A. Moraca)

 

‘U trenta ‘e Aprile ‘e tantu tiempu arriati,

nasciu ‘na rora russa e ‘mbillutata,

tuttu ‘u paise fhoza arribbeddhatu,

scappau ppe’ cce dunare ‘u benvenutu.

 

‘A mamma la tenìa intra lu liettu

e cce dunava ‘u latte de lu piettu,

‘u patre tuttu chjnu ‘e cuntentizza

‘ud’avìa vistu mai tanta beddhizza.

 

Passa ru tiempu e ra beddhizza aumenta,

tutti la vuonu, ma iddha ‘un s’accuntenta,

‘u core suo lu duna a Michelinu

ch’era, ppe’ d’iddha, l’uomo du destinu.

 

Lassa ‘u paise e si nne va a Falerna,

penza d’avire fhattu ambu e terna,

ma lu richjamu de la terra amata

fhoza cchjù forte, e cca’, iddha è turnata.

 

Passa ru tiempu ed’iddha ‘ud’è canciata,

sempre bocciolu è, mai spampulata.

L’auguriu chi le fhazzu, mo’, de core:

mu campa, armenu, ‘n’atru tantu ancore.