‘U Maestru Caravia

 

‘U maestrhu Caravia

a ra scola ne dicìa:

“Si vuliti studiare

ubb’aviti ‘e preoccupare,

mo’ ve dugnu ‘na rizzetta

ch’èdi scritta ‘e manu sperta.

Vue ‘un me pariti fhissa,

già serviti puru ‘a missa.

Siti bravi quatrariaddhi,

chjirichiatti e santariaddhi.

Io ve mannu a Trupia,

de ‘na bona cumpagnia;

quannu ‘ncunu s’è spogliatu

s’èdi sempre sistematu.

‘A materia chjiù ‘mportante

chi ‘mparati pue all’istante

èdi sempre ‘a religione;

e si ve vena ‘a vocazione,

ccu nna pocu d’attenzione,

arrivati a ra missione.”

Doppu tutta ‘sta rumanza,

ch’è ccuntata ccu crianza,

nue partimu ‘na matina

e ra sira già ‘a …vespertina.

‘E preghiare sie vote ‘u juarnu

e ri priaviti sempre ‘ntuarnu,

ccu’ sante misse e litanie,

patennuastrhi e Ave Mmarie.

Ohi cchi ranne emozione

a ru mumentu d’a vestizione!

‘Ncuaddu aviamu ‘na zimarra

e ra gente quantu parra!

Doppu anni ed’affanni

nue ne ricoglimu i panni.

E’ calatu ‘u sipariu,

te salutu simminariu,

e tornamu a ru pagliaru…

‘un simu fhatti ppe’ l’ataru!

 

 

2004