‘U Maestru Caravia
‘U maestrhu Caravia
a ra scola ne dicìa:
“Si vuliti studiare
ubb’aviti ‘e preoccupare,
mo’ ve dugnu ‘na rizzetta
ch’èdi scritta ‘e manu sperta.
Vue ‘un me pariti fhissa,
già serviti puru ‘a missa.
Siti bravi quatrariaddhi,
chjirichiatti e santariaddhi.
Io ve mannu a Trupia,
de ‘na bona cumpagnia;
quannu ‘ncunu s’è spogliatu
s’èdi sempre sistematu.
‘A materia chjiù ‘mportante
chi ‘mparati pue all’istante
èdi sempre ‘a religione;
e si ve vena ‘a vocazione,
ccu nna pocu d’attenzione,
arrivati a ra missione.”
Doppu tutta ‘sta rumanza,
ch’è ccuntata ccu crianza,
nue partimu ‘na matina
e ra sira già ‘a …vespertina.
‘E preghiare sie vote ‘u juarnu
e ri priaviti sempre ‘ntuarnu,
ccu’ sante misse e litanie,
patennuastrhi e Ave Mmarie.
Ohi cchi ranne emozione
a ru mumentu d’a vestizione!
‘Ncuaddu aviamu ‘na zimarra
e ra gente quantu parra!
Doppu anni ed’affanni
nue ne ricoglimu i panni.
E’ calatu ‘u sipariu,
te salutu simminariu,
e tornamu a ru pagliaru…
‘un simu fhatti ppe’ l’ataru!
2004